روز نوشت...

اصلا دوس ندارم سال جدید شروع بشه.اصلا خودمو آماده نکردم.سال آنچنان باحالی هم نداشتم که بخوام یاد خاطرات کنم مهمترین بخشش سر کار رفتنم بود که یه تجربه حسابی واسم داشت.دلم گرفته خیلی.ولی نمیخوام گریه کنم.فقط دوس دارم ساکت باشم یه شعر غمگین بخونم . خیلی بده این همه شعرو متن هست ولی هیچ کدوم وصف حال من نیستن.خیلی سر در گمم نمیتونم با خودم کنار بیام.اینکه فلسفه وجودیم چیه ناشناخته اس.نه هدفی نه هنری.وای صدای اذون میاد.یعنی من تا این وقت بیدارم و دارم از  سر سردر گمی چرتو پرت مینویسم.خب یه تصمیم اومد سرم.اونم اینکه تو سال جدید واسه خودم روز نوشت داشته باشم.از تجربه های کوچیکم گرفته تاااااااااااا بزرگاش.هه.

اینجوری میتونم هر چند وقت که میخونمشون یادم بیاد کجای کارام اشتباه بوده کجاش درست.که اشتباهامو تکرار نکنم.ای بابا الکی الکی یه سال گذشت یعنی واسه من 23 ساله که گذشته و هنوز نفهمیدم از زندگی چی میخوام که خیلی بده.اونقد بد شانسم که عاشق نمیشم اونقدم سگم هستم که اگه یکی اشتباها ازم خوشش میاد تیر تو پرش میکنم.بازم هه.ای بابا تو زندگیم فهمیدم تا الان فقط عاشق یه نفر شدم اونم مامانمه.خداییش وقتی میگن مامانا کم توقع ترین ادما راس میگن خیلی دوست دارم.هه هنوز که هیچی نشدم ولی اگه به جاییم برسم به خاطر وجود مامانمه که در اون صورت یا در هر صورت دیگه ای زندگیمو پاش میریزم.وای منم همچین ناشکرما زندگیم که حداقل خوبه از همه مهمتر مامانمودارم که میتونم بهش تکیه کنم.خداییش واسم کم نذاشته.بازم دوست دارم.

وای میدونی چرا امشب باز رفتم تو خودم .تو دانشگاه سر کلاس بازرگانی بود استاد ساسان قربانزاده ازمون خواست خودمونو معرفی کنیم یکی از بچه ها اسمش آقاجانی بود گفت تو کار ویلونه اوف که من عاشق ویلونم.موند تو ذهنم چند وقت پیش تو جهاددانشگاهی بودم صدای اواز میومد رفتم ببینم از کجاس تو یه کلاس بود رفتم مدیریتش ببینم چه جوریه اگه خدا بخواد برم کلاس موسیقی اونم گفتو من یه دفعه یاد آقاجانی افتادم بهش ایمیل زدمو خودمو معرفی کردم گفتم واسه موسیقی اگه جاییو میشناسه که خوبه معرفی کنه اونم در جواب بعد احوال پرسیو اینکه چه حافظه خوبی دارم که یادم مونده اون ویلون کار میکرده گفت تعریف از خود نباشه استاده ویلون شده.خیلی خوشم اومد که به صورت تخصصی وارد یه حرفه شده ولی واسه خودم افسوس خوردم که اینجوری نیستم.امیدوارم که بشم حتی به صورت قاچاقی.خب واسه امشب بسه برم بخوابم فردا زودباید پاشم آخه آخرین روز سال نوده و باید آخرین کارایه خونه رو تموم کنیمو واسه نودویک حاظر شیم.وای ولی واقعا دوس ندارم به این زودی سال تغییر کنه.ای کاش حداقل ده هفته دیگه فرصت داشتم.اوووووووووووووووف که چقد دلم گرفته.شب خوش

....

این مطلب توسط نویسنده‌اش رمزگذاری شده است و برای مشاهده‌ی آن احتیاج به وارد کردن رمز عبور دارید.

سنجاقک

             

گاه یک سنجاقک به تو دل می بندد

                   و تو هر روز سحر می نشینی لب حوض


                                              تا بیاید از راه، از خم پیچک نیلوفر ها


 روی موهای سرت بنشیند       ...............
        
  یا که از قطره آب کف دستت بخورد......................


                                 گاه یک سنجاقک، همه معنی یک زندگی است

اردیسم

  امشب بهترین کلمه ای که میشه باهاش خودمو آروم کنم از کسی شنیدم که حسابی اعصابمو خورد کرده!!!! کلمش اینه : بیخیال

یاد یه مطلبی افتادم فکر کنم  کمک خوبی واسه این روزام باشه 

تانیا تفرشی می نویسد: از خیابان گلگون وارد خیابان جردن شدم تصمیم دارم شیرینی تهیه کنم در ورودی قنادی دختری حدودا 18 یا 19 ساله را می بینم که او هم برای تهیه شیرینی آمده!!  لباسهای شیک و سرخ رنگی به تن دارد باخنده از او می پرسم: از تیم پیروزی چه خبر؟ !می گوید : چرا پیروزی؟  می گویم : خوب مگر به خاطر تیم محبوبت سرخ پوش نشدی؟ می گوید : نه! من فوتبال را دوست ندارم. در حالی که سفارش شیرینی را به متصدی فروش قنادی می دهیم می پرسم پس چرا سرخ پوشیدی ؟ می خندد و می گوید : به خاطر آنکه من یک اردیست هستم (تلفظ انگلیسی اش (Orodist) میشود. می گویم : اردیسم چیست؟ می گوید : فلسفه ایی هست که به انسان ارزش شادی را یادآوری می کند .جالبه من تا به حال در مورد اردیسم چیزی نمی دونستم. از او می خواهم چنددقیقه ایی از اردیسم برایم صحبت کند با خوشرویی قبول می کند و می گوید :اردیسم دارای هشت اصل هست، این هشت اصل به ما می گوید که باید شاد، آزاده، قانع، انتقاد پذیر، گریزان از گوشه نشینی، پاک زیست، رعایت کننده ادب و در نهایت میهن دوست باشیم .می گوید: هر کسی با هر مرام و اندیشه ایی می تواند یک اردیست هم باشد .می گویم: اردیسم از کجا بوجود آمده؟ آیا در اروپاست و حالا به ایران آمده؟ می گوید: نه اردیسم بر اساس اندیشه های ارد بزرگ در کتاب سرخ ایجاد شده است.می گویم: پس لباس سرخ شما به خاطر نام کتاب سرخ است .می گوید: نه. به خاطر نشان دادن ارزش شادیست، سرخ، رنگ هیجان و شادی است اولین اصل فلسفه اردیسم می گوید اگر پایکوبی و شادی نباشد، جهان را ارزش زیستن نیست.  می گویم: من چند کتاب از سخنان بزرگان دارم که در آنها صحبتهای ارد بزرگ هست آیا منظور شما همان است می گوید: بله همینطوره، اندیشمند و متفکر بزرگ ایرانی .امروز در نت در مورد اردیسم تحقیق کردم خیلی جالب بود الان مدام به لباسهای قرمزم فکر می کنم و این که شاید بهتر باشد لباس های سرخ جدیدی بخرم

دیده ای؟

دیده ای شیشه ها را وقتی ضربه ای می خورند و می شکنند!؟
 دیده ای شیشه ای خرد می شود ولی از هم نمی پاشد !؟
این روزها همان شیشه ام 
خرد و تکه تکه

از هم نمی پاشم ...

                                                ولی شکسته ام 

                         

خدا از آسمون میاد؟

                      

  گاهی دلم میخواد...
وقتی بغض میکنم،خدا از آسمون به زمین بیاد...!!
اشکامو پاک کنه...دستمو بگیره و بگه:اینجا آدما اذیتت میکنن؟!!!!
بــیـــا بــــــریــــــــم پیش خودم.

من!

باید خودم را ببرم خانه
باید ببرم صورتش را بشویم
ببرم دراز بکشد
دل‌داری‌اش بدهم که فکر نکند
بگویم که می‌گذرد که غصه نخورد
باید خودم را ببرم بخوابد

                       "من" خسته است

                

کاش...

                                             ﮐﺎﺵ ﺩﻝ ﺁﺩﻣﻬﺎ
                                             ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺠﺮﺑﻪ
                                             ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ
                                             ﺩﻟﺒﺴﺘﻦ ﺑﻪ ﮐﻼﻏﯽ ﮐﻪ ﺩﻝ ﺩﺍﺭﺩ
                                             ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺑﺎﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﻃﺎﻭﻭﺳﯽ ﺍﺳﺖ
                                              ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﻇﺎﻫﺮﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺩﺍﺭد...

                     

سکوت

                   

             این روزها برایم حضور سکوت را ... تیک بزنید ! 
             تلخ تر از آنم که غیبت نخورم..

فراموشی...

یک ساعت که آفتاب بتابد ،

         خاطره آن همه شب های بارانی از یاد می رود ..

          این است حکایت آدم ها :

  "                             فرامــــوشی  "

                 

می آموزی و می آموزی ...

کم‌کم تفاوت ظریف میان نگه‌داشتن یک دست

و زنجیر کردن یک روح را یاد خواهی گرفت.

ا...ین‌که عشق تکیه‌کردن نیست

و رفاقت، اطمینان خاطر.

و یاد می‌گیری که بوسه‌ها قرارداد نیستند

و هدیه‌ها، عهد و پیمان معنی نمی‌دهند.

و شکست‌هایت را خواهی پذیرفت

سرت را بالا خواهی گرفت با چشم‌های باز

با ظرافتی زنانه و نه اندوهی کودکانه

و یاد می‌گیری که همه‌ی راه‌هایت را هم‌امروز بسازی

که خاک فردا برای خیال‌ها مطمئن نیست

و آینده امکانی برای سقوط به میانه‌ی نزاع در خود دارد

کم کم یاد می‌گیری

که حتی نور خورشید می‌سوزاند اگر زیاد آفتاب بگیری.

بعد باغ خود را می‌کاری و روحت را زینت می‌دهی

به جای این‌که منتظر کسی باشی تا برایت گل بیاورد.

و یاد می‌گیری که می‌توانی تحمل کنی...

که محکم هستی...

که خیلی می‌ارزی.

و می‌آموزی و می‌آموزی
با هر خداحافظی
یاد می‌گیری...!
خورخه لوییس بورخس / مترجم : محسن عمادی

حرفی نزنی

حرفی نزنی ! طاقت جنجال ندارم 

                               بدجور شکسته ست دلم حال ندارم

بچگی...

                              

                       بچه بودم بادبادکای رنگی

                             دلخوشیِ هر روز و هر شبم بود

                                     خبر نداشتم از دلِ آدما   

                                           چه بی بهونه خنده روو لبم بود

                                                  کاری به جز الک دولک نداشتم             

                                                    بچه بودم به هیچی شک نداشتم

                                             بچه بودم غصه وبالم نبود

                                        هیچکی حریفِ شور و حالم نبود

                                بچه که بودم آسمون آبی بود

                            حتی شبای ابری مهتابی بود

                     بچگی و بچگیا تموم شد

                               خاطره های خوش رو دستِ من مرد

                                            تا اومدم چیزی ازش بفهمم                                                                                                 جوونی اومد اونو با خودش برد ، برد برد برد برد..........

           

زمستون

زمستون تن عریون باغچه

چون بیابون

درختا با پاهای برهنه

زیر بارون

نمی دونی

تو که عاشق نبودی

چه سخته مرگ گل برای گلدون

گل و گلدون چه شبها نشستن بی بهونه

واسه هم قصه گفتن عاشقانه 

چه تلخه

باید تنها بمونه قلب گلدون

مثه من که بی تو نشستم زیر بارون زمستون

زمستون برای تو قشنگه پشت شیشه

بهاره،زمستونا برای تو همیشه

تو مثل من زمستونی نداره

که باشه لحظه چشم انتظاری

گلدون خالی ندیدی

نشسته زیر بارون

گلای کاغذی داریم تو گلدون

تو عاشق نبودی

ببینی تلخ روزای جدایی

چه سخته،چه سخته

بشینم بی تو با چشمای گریون

خرگوش و کلاغ

روزی در جنگلی کلاغی در تمامی طول روز بر روی شاخه درختی نشسته بود و هیچ کاری انجام نمی داد.

خرگوش کوچکی او را دید و از او پرسید: "آیا من هم می توانم مانند تو تمام روز را در گوشه ای بنشینم و هیچ کاری انجام ندهم؟".

کلاغ پاسخ داد: "البته، چرا نه".

خرگوش هم زیر همان درخت نشست و استراحت خود را آغاز کرد.

ناگهان سرو کله روباهی پیدا شد. روباه پرید و خرگوش را گرفت و خورد. 

نتیجه: برای اینکه بتوانی بنشینی و هیچ کاری انجام ندهی، باید در جایگاه بالایی قرار داشته باش

خدا با نشسته چای مینوشه

                                    

                                                من این روزا یه حال دیگه ای دارم

.همیشه هیچ وقت این طور نبودم ...

 همیشه نیمه خالی رو میدیدم ..

به فکر نیمه های پر نبودم..

همیشه فکر میکردم زمین پسته..

خدا رو سوی قبله میشه پیدا کرد ..

 همین دیروز سمت این هوالی بود.

 یکی در زد خدا   رفت درواکرد         

...........

من این روزا یه حال دیگه ای دارم.

جهان من لباس تازه میپوشه..

منو تو دیگه تنها نیستیم چون که

 خدا باما نشسته چای مینوشه..

...........

 دیگه از باد پاییزی نمیترسم

 نگو این اسیاب از پایه ویرون شد

 خدا باماست از چیزی نمیترسم

  منو تو دیگه تنها نیستیم چون که

                            خدا با ما نشسته چای مینوشه

اینم اصلی ترین یادگاریم از وبلاگ قبلیم

خدای من ، بی نهایت ازت ممنونم 

                         

امروز ۱۳۹۰/۶/۶خیلی خوشحالم دیروز خبر قبولیمو واسه کنکور کارشناسی دیدم وای رتبه ۱۴۵ خدایا خیلی دوست دارم

مرحوم حسین پناهی

میزی برای کار 
کاری برای تخت 
تختی برای خواب 
خوابی برای جان 
جانی برای مرگ
مرگی برای یاد 
یادی برای سنگ
این بود زندگی.... 

                                                 حسین پناه

پروردگارا...

                                                                                             

                                    الهی دانایی ده که در راه نیفتم

                        و بینایی ده که در چاه نیفتم

                الهی پایی ده که با آن کوی مهر تو پوی                                                و زبانی ده که با آن شکر آلای تو گوییم

                                   پروردگارا 

                      اگر بناست بسوزم طاقتم ده

                      و اگر بناست بسازم قدرتم ده